Ik heb het dierenpark van Saint Laurent bezocht
Wanneer ik nu aan de Franse Ardennen denk, denk ik aan prachtige landschappen, bossen, pittoreske stadjes en natuurlijk de Maas. Maar dankzij ons bezoek aan het dierenpark van Saint Laurent, denk ik ook aan de dieren die in de Franse Ardennen leven. Het liefst spot ik deze dieren, zoals hertjes, in het wild. Maar dat valt niet mee, zeker niet wanneer je drie kinderen hebt meegenomen die hun stem ook in de natuur duidelijk laten horen. Gelukkig zijn er parken als Saint Laurent, waar de dieren in een redelijke vrijheid kunnen leven en je als bezoeker precies weet waar je zoeken moet. Een park dat uitstekend is om de dieren van de Franse Ardennen te leren kennen.
De stad Charleville-Mézières
Voordat we het dierenpark van Saint Laurent bezoeken, zijn we in Charleville-Mézières. Charleville-Mézières is de grootste stad van de Franse Ardennen en als je een beetje van ‘mooie gebouwen’ houdt, om maar even in kindertaal te spreken, dan ben je in Charleville-Mézières op het juiste adres. Gezien de korte tijd die wij in de stad zijn, richten we ons vooral op het mooiste plekje van Charleville-Mézières, Place Ducale. Place Ducale wordt ook wel het tweelingzusje van Place des Vosges in Parijs genoemd, niet zo gek aangezien dezelfde architect zich op deze pareltjes gestort heeft. We nemen de schoonheid van dit plein in ons op en de fontein, welke midden op het plein te vinden is, is daar een uitermate geschikte plek voor. En dan opeens zijn de oogjes van mijn kinderen vooral gericht op de roze parapluutjes die in een zijstraat van Place Ducale hangen. We kunnen niet anders dan dit kunstige beeld ook even op de gevoelige plaat vast te leggen.
Aan het Place Ducale liggen allerlei gezellige restaurantjes, waarvan de terrassen overdekt zijn door arcade bogen. Hierdoor kun je ook met regenachtig weer heerlijk droog van een hapje en drankje genieten. We hebben nog een half uurtje de tijd, voordat we het volgende highlight van de stad kunnen bewonderen. We maken van dit half uurtje gebruik door onder de arcade bogen een leuke patisserie op te zoeken. Na een gebakje en een drankje is het tijd om door te wandelen. Het volgende highlight ligt vlakbij het Place Ducale.
Le Grand Marionnettiste, willen we met de kinderen absoluut even bekijken. In de buik van een reuze poppenspeler speelt zich ieder uur een stukje van een Ardense legende af. Wij haken midden op de dag in en de kinderen hebben werkelijk geen idee wat zich daar afspeelt. Maar beeldig om te zien is het wel. Ik bedenk me dat we bij een volgend bezoek meer tijd moeten uittrekken om deze Marionetten cultuur te ervaren. Eén keer in de twee jaar vindt in Charleville-Mézières ook het Wereld Festival voor Marionettentheaters plaats. Een groot evenement in de wereld van Marionettenkunst, dit zou een uitstekend moment hiervoor zijn.
We wandelen terug naar onze auto, nemen afscheid van Charleville-Mézières en zetten ons plan voort richting het dierenpark van Saint Laurent. Het park is gelegen tussen Aiglemont en Saint-Laurent en vanuit Charleville-Mézières is het ongeveer een kwartiertje rijden. Het weer is nog steeds een beetje druilerig in de Franse Ardennen en we stuitten op een grote parkeerplaats waar slechts een paar auto’s staan geparkeerd. Druk zal het in het park niet zijn. In het dierenpark van Saint Lauren zijn honden niet toegestaan. We laten onze hond achter in de auto, maar zij lijkt dat niet zo erg te vinden en neemt gebruik van de gelegenheid door eindelijk een dutje te gaan doen.
Onze dierenvriend
Het dierenpark van Saint Laurent heeft een oppervlakte van 38 hectare en is gratis te betreden. De dieren leven met hun eigen ras op een grote oppervlakte in halve vrijheid. In het park zijn er drie verschillende wandelroutes langs de oppervlaktes waar de dieren leven. Het leuke van dit park in de Franse Ardennen is dat de meeste dieren uit het Ardense bos of uit de veehouderij van het park komen. Hier leer je dus echt de dieren van de Ardennen een beetje beter kennen. Bij elke vlakte is er aangegeven welke dieren er leven, met wat extra informatie over de dieren. Dit is echt iets wat mijn kinderen graag willen weten, het zijn namelijk echte dierenvrienden. Ik merk het vooral aan mijn zoon. Ik zeg ook regelmatig, ‘als jij later geen dierenarts of iets dergelijks wordt, dan weet ik het ook niet meer’. De natuurlijke connectie die hij bijvoorbeeld heeft met onze hond is werkelijk magisch. Ook vraagt hij al jaren om een vogeltje, één welke hij kan verzorgen en dingetjes kan leren. Deze wens is gekomen toen hij jaren geleden als peutertje tijdens een kampeervakantie over een Franse markt liep. Hij kwam daar oog in oog te staan met een ontzettend dottig kuikentje. ‘Mam, mag ik dit kuikentje hebben?’ Ik zag even niet waar ik het beestje moest laten in onze tent. Maar door zijn aandoenlijke stemmetje en zijn puppyogen, dwong hij mij te zeggen dat we thuis wel een keer voor een vogeltje zouden gaan kijken. Dat is hij tot op de dag van vandaag niet vergeten. Hij vindt echt altijd een vriendje, een maatje in een dier, dus de overweging is nog steeds gaande. Maar voor nu moet hij het doen met een bezoek aan het dierenpark. Een wandeling door het dierenpark van Saint Laurent vindt hij gelukkig ook fantastisch. Zeker ook omdat we een tas oud brood hebben meegekregen, waarmee we de dieren kunnen lokken en voeren.
Drie wandelroutes
Het park, wat je ook wel een natuurreservaat kunt noemen, is in 1976 opgericht. Jaarlijks ontvangt het park tussen de 50.000 en 60.000 bezoekers en daarmee is het één van de meest bezochte toeristische trekpleisters in de Ardennen. Al deze bezoekers kunnen kiezen uit drie verschillende wandelroutes in het dierenpark van Saint Laurent. Deze zijn aangegeven met peilen. Een blauwe, een gele en een rode peil. De rode route is de kortste route van 1,4 kilometer. De blauwe route is 1,5 kilometer. De gele route leidt je langs alle dieren in het park en is 2,3 kilometer lang. Op de route zijn er twee observatieposten te vinden. Omdat wij graag alles van het dierenpark van Saint Laurent willen zien, nemen we de gele en dus ook de langste route. We zijn in de Franse Ardennen, de route is dan ook niet helemaal vlak. Het is dus niet zo’n gek idee om een beetje extra tijd te rekenen wanneer je de langste route in het park gaat bewandelen.
De dieren in het dierenpark van Saint Laurent zijn representatief voor de Ardennen. Er zijn voornamelijk herten te vinden. Maar ook wilde zwijnen, moeflons en vogels zoals kippen, pauwen en fazanten. Reeën zijn altijd aandoenlijk om te zien en het edelhert ziet er machtig uit. Niet zo gek dat deze dieren met hun onschuldige ogen mijn kinderen direct aantrekken. Niet alleen de herten trekken de aandacht, ook de wilde zwijnen kunnen er wat van en weten heel wat brood van mijn kinderen af te troggelen. Alsof het happy hour is. Wilde zwijnen zijn ook echt wild, merkt mijn jongste op. Ze rennen heen en weer, maar zitten elkaar ook op te fokken lijkt het. ‘Het zijn vast broertjes en zusjes’, zeg ik tegen mijn kinderen die elkaar ook regelmatig in de haren vliegen.
Mijn schapen-verleden
Maar mijn favoriete dier van het park is toch echt de moeflon. Wellicht komt dat door mijn eigen ‘schapen-verleden’. Ik ben namelijk opgegroeid op het zogeheten ‘platteland’ in een huisje omringd door boerenland. Ook mijn ouders hadden een fijn stukje grond waar elk jaar twee of drie schapen stonden te grazen. Bijzondere momenten waren natuurlijk als er ook een lammetje bijliep. Of als de boer de schapen kwam scheren. Ik kan het gemekker van de schapen nog horen wanneer ik eraan terugdenk. Ik vond het als kind in ieder geval altijd fascinerende beesten, ook al renden de schapen consequent voor mij weg. De moeflon is een wild schaap. Ze hebben ongeveer dezelfde kop, zoals ik onze schapen herinner, maar de moeflons hebben hoorns. De hoorns krullen naar achteren, om de oren heen en kunnen maar liefst 85 centimeter lang worden! Hoe groter de hoorns, hoe ouder het schaap. Dat is een leuke wetenswaardigheid wanneer we de beestjes in het dierenpark van Saint Lauren tegenkomen. Want welke van de kudde zal nou het oudste zijn? Wat ook wel bijzonder om te weten is, is dat de moeflons oorspronkelijk niet uit de Ardennen komen. Het is een schaap dat van oorsprong uit Corsica en Sardinië komt. Door de mensen zijn de moeflons verspreid in diverse delen van Europa. Zo leven er op de Veluwe in omheinde gebieden ook moeflons. Ook in Sauerland zijn de beesten te vinden en dus ook in de Ardennen. Van nature zijn het schuwe dieren, maar wanneer wij met onze broodzak voorbij komen, is er weinig schuw aan. Gretig eten ze uit onze hand de laatste kruimels brood.
Red de bij
Tijdens onze trip in de Franse Ardennen zijn we regelmatig bijenkasten tegengekomen. Zo had de eigenaar van onze B&B een aantal bijenkasten in zijn grote tuin staan. Ook tijdens ons bezoek aan het kasteel van Sedan spotten we een flinke rij bijenkasten. Inmiddels weten we allemaal wel dat het niet zo goed gaat met de bij. Het liedje van Kinderen voor Kinderen ‘Red de bij’, galmt bij ons thuis dan ook regelmatig door de speakers. Maar waarom is de bij en zijn insecten eigenlijk zo belangrijk? Zover mijn kinderen weten, maken ze honing en dat is iets wat ze toch niet zo lekker vinden, dus wat maakt het uit? Een lesje waarom bijen belangrijk zijn, was dus wel op z’n plek. De bestuiving door insecten is belangrijk en zelfs noodzakelijk voor meer dan 75% van de voedingsgewassen. Denk aan fruit zoals kersen, appelen, braambessen, frambozen en mango’s. Maar de bestuiving is ook belangrijk voor groenten zoals courgettes, paprika’s en avocado’s. Zonder de bijen zouden deze verdwijnen. Is dat zo erg kun je jezelf afvragen? Want we hebben altijd nog granen en grassen die door de wind worden bestoven, er blijft dus nog genoeg voedsel over. We hebben dus niet nog maximaal vier jaar te leven als de bijen verdwijnen van de aarde, zoals Einstein beweerde. Wat overigens een verzonnen uitspraak is die men blijft herhalen. Tijdens onze wandeling door het dierenpark van Saint Laurent komen we op de route ook regelmatig insectenhotels tegen. En zo’n insectenhotel dan, waar is dat goed voor? Ook al denk je bij bestuiving vaak aan de bijen als belangrijkste bestuiving, zijn er ook nog andere insecten die bestuiven. Daarnaast ziet een insectenhotel er natuurlijk reuze interessant uit. Een leuke extra bezienswaardigheid tijdens onze wandeling door het dierenpark van Saint Laurent.
We zijn bijna weer terug bij het begin van de route. Dat de dieren een grote oppervlakte hebben om te leven, merken we aan dat de dieren nu nergens meer te vinden zijn. Ze zijn in ieder geval niet meer te spotten vanaf het pad waar wij wandelen. Het druilerige weer begint om te slaan in regen, wellicht zijn de dieren vertrokken naar hun schuilplaats. En terecht! Ook wij gaan weer richting de auto om te schuilen waar we ons eigen uitgeslapen, maar wel droge beestje treffen.