Montimont, het kamp van de ellende
Keizer Napoleon III vertrok op 3 september vanuit het slot Bellevue naar Duitsland, onder begeleiding van Duitse Huzaren die hem om Sedan heen begeleidden. Het was dan ook niet mogelijk om door de stad te trekken : de stad was een complete chaos, vol opeengestapelde kanonnen, wagens, wapens, paarden en de stank was onverdraaglijk door de uitwerpselen, de ontbindende kadavers en paardenkarkassen, die gevild waren door de hongerige bevolking.
Het duurde enkele dagen voordat alle lijken op de slagvelden opgeruimd waren en de ontelbare wapens en brokstukken verzameld waren. Op het schiereiland Iges, dat een eiland was geworden door het kanaal Villette, had zich ook een afschuwelijke ramp voltrokken : 83.000 mannen en 20.000 paarden lagen hier in de modder op elkaar gestapeld op een terrein van 400 hectare. Ze waren uitgehongerd en totaal uitgeput ! Vandaar de bijnaam « Camp de la Misère » het kamp van ellende. Velen stierven en de overlevenden van deze hel werden enkele dagen later gevangen genomen en naar Duitsland getransporteerd.
Op 1 september wist Napoleon III dat alles verloren was. Hij was wanhopig en uitgeput en wou samen sterven met zijn soldaten. Maar zal hij zijn soldaten, die op gruwelijke wijze waren omgekomen, daar hebben zien liggen, toen hij twee dagen later langs de Maas bij Montimont werd gevoerd?
De keizerlijke gevangene werd op 3 september in de regen begeleid naar België via Saint- Menges, Illy en la Chapelle. Tegen de middag kwamen ze aan in Bouillon, waar hij de gewonde Franse soldaten bezocht in de ziekenboeg van het kasteel. Hij bracht de nacht door in het Hotel de la Poste in een kamer met zicht op de Semois. U kunt deze kamer nog altijd bezoeken. De volgende dag werd hij door zijn bewakers naar Libramont gebracht, vanwaar hij met de trein naar Kassel werd vervoerd : hij werd gevangen gezet in het kasteel van Wilhelmshöhe, op enkele kilometers afstand van Kassel. Hij bleef hier tot het verdrag van Frankfurt (10 mei 1871). Bijna drie jaar na de val van Sedan kwam hij uiteindelijk in Engeland aan, waar hij tot zijn dood in ballingschap leefde.
